ΣΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΕΙΣ ΜΙΑ ΖΩΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΕΡΓΟΔΟΤΗ ΣΟΥ;

Η εργασία είναι η κατ΄εξοχήν λειτουργία που ξεχωρίζει και διαχωρίζει, θα μπορούσαμε να πούμε, τον άνθρωπο από τα ζώα αλλά η σωστή έκφραση είναι «τον άνθρωπο από τα άλλα ζώα»

Στην εργασία έχουμε μια λειτουργία αποκλειστικά ανθρώπινη: μια διαδικασία που εξελίσσεται και η ίδια με τρόπους και μέσα από οδούς που βασίζονται στη φύση αλλά δεν υπάρχουν άμεσα σ΄αυτήν και που συντελεί όχι απλώς στη διατήρηση του ανθρώπου εν ζωή αλλά και στη δημιουργία και συσσώρευση πλούτου, με τεράστιες, ασυγκράτητες συνέπειες.

Ακριβώς αυτό δίνει στην εργασία την αποκλειστική της ιδιαιτερότητα: είναι διαδικασία όχι μόνο φυσική αλλά και κοινωνική, ιστορική.

Η εργασία έχει πάντα και σε όλες τις περιπτώσεις κοινωνικό χαρακτήρα, αφού αποτελεί βασικό παράγοντα επιβίωσης της κοινωνίας.

Όσο θα υπάρχει η κοινωνία της εξαρτημένης εργασίας, εκείνοι που εργάζονται θα κινδυνεύουν πάντα να περνούν όλη τη ζωή τους μόνο δουλεύοντας για να συντηρήσουν, σε επίπεδο άνεσης, τους προνομιούχους κάτοχους των μέσων παραγωγής.

Δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς ότι η απορύθμιση του χρόνου εργασίας, ο καταναγκασμός (που καμιά φορά δεν είναι καν εύσχημος) σε δεύτερη ή και Τρίτη εργασία, η επιβολή του καθεστώτος της «ελάχιστης απαίτησης» οδηγούν τον εργαζόμενο σε μια κατάσταση πλήρους ανασφάλειας και, συνεπώς εξάρτησης από τον πραγματικό ή δυνητικό εργοδότη του, τον οποίο δεν πρέπει επ΄ουδενί λόγω να δυσαρεστήσει. Άλλωστε, δεν θα έχει χρόνο να κάνει οτιδήποτε άλλο.

Φαινόμενα, όπως εκείνο της προσφυγοποίησης ολοκλήρων εθνών, θέτουν στη διάθεση των ενδιαφερομένων ένα έτοιμο και χωρίς δυνατότητες διαπραγμάτευσης εργατικό δυναμικό.

Σημειώσεις από ένα άρθρο του Θανάση Παπαρήγα για το περιοδικό «Θέματα Παιδείας». Το άρθρο είχε θέμα την νέα ρύθμιση του χρόνου εργασίας και δημοσιεύτηκε τον Μάρτη του 2001.