«Επιφανειακά, η θεωρία και η πράξη του φασισμού ίσως φαίνεται ότι προσομοιάζουν κατά πολύ στον περίφημο ορισμό του Γκίμπον για τη θεωρία και πρακτική της μεσαιωνικής Καθολικής Εκκλησίας: "η υπεράσπιση της ανοησίας μέσω της βίας". Ωστόσο, στην πραγματικότητα, όπως ήδη έχει δοθεί ευκαιρία να τονιστεί, υπάρχει μια εξαιρετικά ορθολογική μέθοδος στην ανοησία, αν μη τι άλλο στη βία. Πίσω από τους πομπώδες μεγαλομανείς, ναρκομανείς και παρακμάζοντες μποέμ, οι οποίοι συνιστούν τη βιτρίνα του φασισμού, οι επιχειρηματικές κεφαλές του χρηματιστικού κεφαλαίου που χρηματοδοτούν και κινούν τα νήματα είναι απολύτως ψύχραιμες, νηφάλιες και ευφυείς. Εδώ μας ενδιαφέρει το πραγματικό σύστημα του φασισμού και όχι η επίπλαστη ιδεολογία που έχει δημιουργηθεί για να εξαπατηθούν οι αφελείς. Το δεύτερο, η εμφανώς πλαστή ιδεολογία, είναι σημαντικό μόνο σε σχέση με το πρώτο, το πραγματικό λειτουργικό σύστημα για τη διατήρηση του καπιταλισμού σε συνθήκες ακραίας κρίσης και αποδυνάμωσης». Ράτζανι Πάλμε
Περιμένουν επί ώρες στον ήλιο να περάσουν από τον έλεγχο των Ισραηλινών στρατιωτών Απώτερος προορισμός το τέμενος αλ Ακσα στην Ιερουσαλήμ. Η είσοδος επιτρέπεται μόνο σε γυναίκες και άνδρες μεγαλύτερης ηλικίας. Επτά χρόνια μετά το ξέσπασμα της δεύτερης Ιντιφάντα, η σιωπή των χιλιάδων νεκρών, των δεκάδων χιλιάδων τραυματιών, του τείχους, των ισοπεδωτικών επιχειρήσεων και της απαγόρευσης μετακινήσεων, είναι εκκωφαντική...
Σχόλια
ποιος μπορεί να ξεχάσει αυτόν τον άνθρωπο;
μονάχα αυτό μπορώ να γράφω διαρκώς.
όσο για τις παραπομπές που κάνεις, τις βρίσκω πολύ μα πολύ ενδιαφέρουσες.
η ιστορία με το ποιοι παλαιστίνιοι και ποιας ηλικίας μπορούν να πάνε στο αλ-άκσα,
ε,
αν υπάρχει τομέας 'συγκριτικής πολιτικής' όπως υπάρχει ας πούμε 'συγκριτικής λογοτεχνίας', τότε να θυμηθούμε και ποιοι κύπριοι παίρνουν άδεια για να επισκεφτούν ένα εκκλησάκι στα κατεχόμενα...
τάλε κουάλε ιστορία.
το εκκλησάκι βέβαια δεν είναι καμιά αγιά σοφιά, όπως είναι το αλ-΄ακσα για τους παλαιστίνιους μουσουλμάνους.
την αγιά σοφιά, εντάξει, μουσείο με καμιά παράσταση μέσα, δεν έγινε και τίποτε.
πάντως η ίδια πολιτική είναι πολύ ενδιαφέρον στοιχείο...
την καλημέρα μου.
θέλω να πάω, έστω, έστω, στο θέατρο. όχι για το θέαμα. για το θέμα.